Hausten 1975 vart Borghild Eggen den siste som flytta frå den gamle trehusrekka i Innherredsveien i Trondheim. Avisreportasjane om henne var utgangspunktet for denne teksten. Visa var på repertoaret til gruppa JeremiA/S Bakfot. Berre ta te tåran, du Borghild Det e ijt stort meir du kan få gjort Så går du ein siste tur i hagan Når lauvet fell tå trea må du bort Så berre ta te tåran, du Borghild og gråt ein skvætt for hagan som forsvinn Te neste år, når anna haga blomstri da ligg ’en under asfalt, hagan din Berre ta te tåran, du Borghild nånn tåra for eit gammelt tømmerhus som ofres for eit mål som ingen kjenni og endi i ein haug med stein og grus Ja berre ta te tåran, du Borghild og gråt ein skvætt for dæm som kjæm og riv Dæm gjer ijt anna, dæm, enn følla ordre og ordran e det anna folk som skriv Berre ta te tåran, du Borghild Dæm som styri trøng ein liten skvett Dæm driv oss i ein sirkel ut’n endi og huset dett e eitt tå mang som dætt Så berre ta te tåran, du Borghild og gråt ein skvætt for mæ som står og søng Men ska vi prøv å gjerra verda likar e song og tåra ikke det ho trøng Men no i dag får tåran lov å komma og tonin ska få kling i moll i dag Så tørki handa tåran vekk i mårrå Så knyt ’a sæ, og løfti sæ te slag
|