Visa er i liten grad framført offentlig.

 
Det var ei verd ein gong for lenge sia
der fanst visst noko som dei kalla gras
Som pappas uniform omlag på farga
Slik sto det i ei gamal bok eg las
Og graset voks frå kalde jord
Det leika mjukt med naken fot
det rare, grøne gras

Det var ei verd ein gong for lenge sia
der var det noko som dei kalla skog
Og høgare enn stridsvogner var trea
Eg las det i ei gamal, morkna bok
Med mose, lyng og raude bær
Å, kunne eg få kome der
i draumens friske skog

Det var ei verd ein gong for lenge sia
Der fanst det noko rart dei kalla dyr
Ja, fleire enn soldatar, det sa boka
Eg trur no mest at det var eventyr
Men kor eg ønsker få ein katt
med pels som fløyel, svart som natt
Mitt eige kjæledyr

Det var ei verd ein gong for lenge sia
der fanst eit reint og utilskitna hav
Så blankt og skimrande som bajonettar
Det sto eit bilde på eit gulna blad
Ei båre slo mot svarte stein
og vaska kaldt kring varme bein
Kor vart det av deg, hav?

Det var ei verd ein gong for lenge sia
der enno ikkje menneske fanst til
Og urørd, frisk og grøn låg verda
Den gongen skulle eg ha vore til

Jan-Erik Pettersen, vokal og gitar.
Asbjørn Solheim, bass og kor.
Begge var medlemmar av visegruppa JeremiA/S Bakfot.
Opptak 30. september 1977.