Frå teaterstykket Skottet i Buvika. Ein tekst lagt i munnen på fagforeiningsagitatoren Elias Volan og møllearbeidarane. No stig ei sol, ei vårsol over landet. No går vi mot ei ny og rikar tid. No spire det frå Spitsbergen te Agder, eit varsel om at vinter’n e forbi. Det gamle må i grava om det nye ska vinn fram. Forventning om forandring brer sæ gjønnom by og land. Ropet om rettferdigheit går frå mann te mann. Ka sei du da? Kor står du da? Ka gjer du da? Ein veldig vind gjer vårreint i Europa. Det luftes frå Gibraltar te Moskva. No gror det nye håp og nye tanka og ingen veit ka retning stormen tar. Det gamle må i grava om det nye ska vinn fram. Forventning om forandring brer sæ gjønnom by og land. Ropet om rettferdigheit går frå mann te mann. Ka sei du da? Kor står du da? Ka gjer du da?
|