Frå teaterstykket Ska du bygg en by (1995). Duetten er lagt i munnen på det unge paret Johannes og Ragnhild. (Han:) Hadd æ skipet som sægle te lands og te vanns og i lufta med skoill æ finn mæ ei framtid som berre va mi bakom havet, der sola går ned (Ho:) Du kan fotfarra jorda med sjumilssteg og aldri nånn gong finn ro Du kan lær dæ å sjå heilt te verd’ns ende og aldri sjå lenger enn no (Han:) Hadd æ skipet som sægle te lands og te vanns og i lufta med skoill æ reis te et land bakom blåne og berg der lengs’lan og drømman e (Ho:) Du kan lær dæ å hør gresset som gror men aldri nånn gong hør rætt Du kan drekk tom Namsin og eta gråstein og aldri bli otørst og mætt (Han:) Hadd æ skipet som sægle te lands og te vanns og i lufta med da kasta æ loss og reist te æ fann nånn som tar mæ sånn som æ e (Ho:) Æ har femt’n lange vint’ra i mæ som kan kjøl dæ når du e varm Æ har sju gange sju som’ra å gi dæ om du vil kvil på mi arm (To siste vers repetert som duett.)
|