Framført i revyen Laugalaga (UKA-77 i Studentersamfundet i Trondhjem) med melodi av Jon Sverre Berg. For JeremiA/S Bakfot laga Asbjørn Solheim ein ny melodi. Den versjonen vart gitt ut på eit album med Sverre Kjelsberg (1980). Æ står og søng om urett og alt det som e rangt Æ dekti harde, kvasse ord men stemmen ber ijt langt Æ søng om all slags dævelskap, om dæm som sett med makt Og songen min har rytme og songen min har takt Men oft kjæm det smygan ein valsmelodi og rytmen e langt ifrå brå Han nynni så vemodig vakker og blid om ei(n) som æ ønski å sjå Og songen om terror og utsugeri forsvinn i ein mollstemt valsmelodi ei kort, lita stoinn Men jernbeslåtte støvla har mangt dæm skoill ha sagt Og hanemarsj har aldri nånn gång gått i valsetakt Mot spøkelsa av kjøtt og blod, mot bomba og mot brann trøngs song med rim og rytme og song med knytta hand Men oft kjæm det smygan ein valsmelodi Han kjæm helst når kveldan e god Han søng så vemodig vakker og blid ei strofe som passi for to Og songen om terror og utsugeri forsvinn i ein mollstemt valsmelodi ei kort, lita stoinn Men to e berre ein og ein, og ein og ein e få Og få kan aldri skap den verda som vi venti på Så stemman som vi søng med – ein vakker melodi Ska søng ein song om samling, ein song med rytme i Men oft kjæm det smygan ein valsmelodi som luri sæ over i moll Han e så vemodig vakker og blid Heilt ut’n politisk kontroll Og songen om terror og utsugeri forsvinn i ein mollstemt valsmelodi ei kort, lita stoinn
|