Den gongen eg såg eit menneske bli fødd, langt vest i Éire, i ei lita steinhytte på den ytterste randa mot storhavet, der broder Ciarán tok imot ein jentunge, forsto eg for første gong kva profeten meinte da han sa: No skrik eg som ei fødande kvinne.
     Det er ikkje rett at eg såg eit menneske bli fødd. Det svartna for meg da blodet kom. Eg såg verken at jenta vart fødd eller at ho døydde. Men eg song i lag med broder Ciarán over grava der vi la barnet og mora.

Jesaja 42.14

Jeg har tidd fra eldgammel tid, jeg talte ikke, jeg holdt mig tilbake. Nu vil jeg skrike som den fødende kvinne, jeg vil puste og fnyse.