Utdrag frå romanen (s 48):

     Kvelden etter, da dei bar fram den nyfødde jarlesonen, da sto eg òg der inne i salen, langt bak. Kongen var på Lade denne jula, han dei kalla «den gode» fordi det var godt at det var så lite bry med han. Like kristen som du, men han blota til Odin og Frøy i lag med Sigurd Ladejarl, for godt år og fred. Og dei bar fram guten og la han i hendene til faren, og da Sigurd løfta han opp, da ausa kongen vatn over han etter gammel skikk, og ga han namnet sitt, Håkon. Matmor løfta gullringen som ho alltid bar med seg, og ho song høgt:
     Ein son vart fødd, sveipt i silke, ausa med vatn, Jarl vart han kalla.
     Der inne i den store salen vart jarlesonen helga til Odin og Tor, og til Torgerd Hølgabrur, men eg gjekk hit. I dette tronge rommet lukta det enno av blod og fødsel. Mora la guten i armane mine, og eg song stilt:
     Træl vart han kalla, voks han gjorde, vel han treivs. Sia fekk han freiste styrken: Bastreip batt han, gjorda bører, bar heim kvist heile dagen, laga gjerde, gjødsla åkrar, dreiv fram svin, gjette geiter, grov opp torv.

Frå Rigstula:

Islandsk	Nynorsk	Bokmål
7. Jóð ól Edda jósu vatni, hörvi svartan, hétu Þræl.	6. Barn fekk Edda, var aust med vatn [- - -] svart av hamlet vart heitande Træl.	7. Barn fikk Edda, Det østes med vatn svart i huden fikk hete Trell
8. Hann nam at vaxa ok vel dafna; var þar á höndum hrokkit skinn, kropnir knúar [- - -] fingr digrir, fúlligt andlit, lútr hryggr, langir hælar.	7. Hendene hadde skrukkut hud, kropne knokar, [kartnaglar ljote] og digre fingrar. Fælt var andlet, lutryggja var han, med lange hælar	8. Vokse han gjorde og vel trives; på hendene hans var huden skrukket, krøkte knuer [og kartnegler hadde han] store fingrer, stygt ansikt, lut rygg, lange hæler
9. Nam han meir at þat megins of kosta, bast at binda, byrðar gerva, bar hann heim at þat hrís gerstan dag.	8. Voks han gjorde, og vel han treivs. Sidan fekk han freiste     styrken: bastreip binde og byrdar gjurde, ris bar han heim heile dagen.	9. Han gikk til arbeid med alle krefter, basttau bandt han, gjorde bører, kvist bar han heim hele dagen.
33. Svein ól Móðir, silki vafði, jósu vatni, Jarl létu heita. 34. Bleikt var hár, bjartir vangar, ötul váru augu sem yrmlingi.	31. Ein svein fekk Moder, vart sveipt i silke og aust med vatn. Jarl vart han kalla Gulbleikt hår, globjarte vangar, atal i augo, som orm du såg.	34. Sønn fikk Mor, og svøpte i silke, han østes med vatn, Jarl kalts han; lyst var håret, lyslette kinnene, øynene kvasse som ormetungens.
35. Upp óx þar Jarl á fletjum, lind nam at skelfa, leggja strengi, alm at beygja, örvar skefta, fleini at fleygja, frökkur dýja, hestum ríða, hundum verpa, sverðum bregða, sund at fremja.	32. Opp voks der Jarl i garden. Skjold mun han     svinge, strengjer leggje, alm bøye, orvar skjefte, på hestar ride, hundar eggje, sverd bruke og symjing øve	35. Der vokste Jarl opp i hallen, svingte skjold, satte strenger på buene sine. skjeftet piler, skjøt med flein og frankiske spyd; red hester, hisset hunder, lærte å svømme, og sverdet drog han.